Zapewnienie obsługi komunikacyjnej budowlanej to jedno z ważnych zagadnień przy planowaniu oraz realizacji różnego rodzaju inwestycji. To między innymi zapewnienie dostępu do drogi publicznej, przy czym nie zawsze w sposób bezpośredni. W naszym wpisie przyjrzymy się temu tematowi bliżej, poruszając kwestię graniczenia działki budowlanej z drogą publiczną i pośredniego zapewnienia dostępu do drogi publicznej.
Zacznijmy od tego, czym jest właściwie dostęp do drogi publicznej. Według obowiązującej ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym dostęp do drogi publicznej to dostęp bezpośredni do niej lub dostęp pośredni przez drogę wewnętrzną albo poprzez ustanowienie tzw. służebności drogowej. Trzeba przy tym zaznaczyć, że nie zawsze działka, która sąsiaduje z drogą publiczną, może mieć do niej bezpośredni dostęp – czasem jest to po prostu fizycznie niemożliwe. Jeżeli chodzi o dostęp pośredni (droga wewnętrzna, ustanowienie służebności) są to sposoby dostępu niezależne od siebie.
A co z tytułem prawnym w przypadku drogi wewnętrznej? Jeśli droga wewnętrzna ma charakter ogólnodostępny, inwestor nie musi występować o żadną zgodę na przejazd przez nią do właściciela drogi, ponieważ nie musi mieć do niej żadnego tytułu prawnego. Zdarza się jednak, że droga wewnętrzna nie ma ogólnodostępnego charakteru. Wówczas tytuł prawny jest wymagany.
Droga dojazdowa do działki musi mieć szerokość nie mniejszą niż 3 m; dopuszcza się przy tym także zastosowanie dojazdu i dojścia do działek budowlanych w postaci ciągu pieszo-jezdnego. Wówczas dojazd musi mieć szerokość nie mniejszą niż 5 m. Chodzi o to, by umożliwiać ruch pieszy i postój pojazdów. Działki na sprzedaż, które są z założenia przeznaczone pod konkretne inwestycje, powinny być zlokalizowane w taki sposób, by wykonanie drogi dojazdowej było możliwe i by można było uzyskać dostęp do drogi publicznej – bezpośredni lub pośredni, jak już wspomnieliśmy.
